อันยังจำได้ดีตอนที่เห็นโดนน้าเรียก ตอนตีห้าเพื่อเคลียร์ลูกค้าคันแรก กลางวันก็โทรศัพท์ดังไม่หยุดจนประสาทเสีย แต่ต้องทำหน้ายิ้มแย้มตอบลูกค้าทุกสาย กลางคืนก็ยังต้องนั่งคีย์อินวอยซ์ ตามหาบิลที่หายไปในกองเอกสารเป็นร้อยใบ แล้วยังต้องนั่งทำบัญชี จัดบุ๊คกิ้งจนดึกดื่น เพื่อให้ทันส่งงานสำหรับเช้าวันถัดไป

ทุกคนในบ้านต้องเป็น “แรงงาน” ทั้งหมด สิ่งที่ทำให้ปวดหัวที่สุดคือ… ถ้าใครคนนึงไม่ทำ ก็ต้องมีคนอื่นในครอบครัวมานั่งทำแทน ทุกคนในบ้านเก่งเรื่องการบริการลูกค้าเป็นเลิศ แต่พอมาเจอคอมพิวเตอร์ เจอเทคโนโลยี… อ่อนแอสุด ๆ เวลามีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ต้องโดนเรียกกลางดึก

“คอมมันค้างอีกแล้ว ข้อมูลหายหมดเลย!”

“ปริ้นเตอร์มันไม่ยอมพิมพ์ออกมา”

“ชิบหายแล้ว” นั่นคือสิ่งที่คิดในหัวตอนปิดเทอมปีสอง สิ่งที่ทำให้ตัดสินใจว่าวันนึงชั้นต้องทำระบบขึ้นมา ชั้นไม่ไหวแล้วคืออินวอยรอให้คีย์ที่บ้านเป็นร้อยๆ ใบ  พวกเขาเลือกทำอินวอยช์ที่ยอดสูงๆแค่บางใบ แต่ใบที่ยอดน้อยกับโดนซุกไว้ และเชื่อมั้ยบริษัทอยู่ได้ไม่กี่ปีก็ล้ม 

เพราะระบบหลังบ้านเละเทะมาก 

กระแสเงินสดจมอยู่ในกองอินวอยช์เหล่านั้นหลายล้าน

ตอนนั้นถึงกับมึนเพราะไม่ได้เข้าใจธุรกิจขนาดนั้น…

ระบบหลังบ้านมันส่งผลกับธุรกิจมากขนาดนั้นเลยเหรอ  เรื่องนั้นเลยสอนให้รู้ว่าขายดีจนเจ๊งก็ถมไป พอคนในครอบครัวหันไปเป็นเซลให้บริษัทอื่น เขามีทีมงานบริษัทซัพพอร์ต แล้ววันนึงหายนะก็กลับมาอีกครั้ง พวกเขารวมตัวกันตั้งบริษัท 

งานก็เข้าอันอีกครั้ง…

หลังจากออกจากงานประจำมาทำฟรีแลนซ์ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นพร้อมการขอความช่วยเหลือ ด้วยความรักความปราถนาดี (ต่อตัวเอง)  เปลี่ยนเป็นภารกิจในการสร้างเป็นระบบ เราจะไม่ต้องนั่งหลังขดหลังแข็งทำงานอีกแล้ว มันมีเทคโนโลยีอัตโนมัติมาช่วยเราทำงานให้เร็วขึ้น

จากวันนั้น อันตัดสินใจ…

ใช้ความรู้ด้าน IT ที่มี มาสร้างระบบที่:

✅ เข้าใจง่าย ใช้งานง่าย แม้คนที่ไม่เก่งเทคโนโลยี

✅ ทำงานแทนคน ไม่ใช่ให้คนทำงานมากขึ้น

✅ แก้ปัญหาจริง ไม่ใช่แค่ทำให้ดูดี

วันนี้… ระบบยังอยู่ในขั้นตอนพัฒนา

แต่งานบางอย่างเราก็ใช้สิ่งที่มีอยู่ทดแทนไปก่อน ด้วยประสบการณ์ในกวงการ Tourism and Hospitality บวกกับความรู้ด้านเทคโนโลยีที่มีแล้ว ทำให้อันได้มีโอกาสได้ให้คำปรึกษากับพี่ๆน้องหลายท่าน รวมถึงพี่ๆน้องๆในอุตสาหกรรมอื่นๆด้วย

ประโยคที่ทำให้ใจฟูสุดๆคือ:

“โคตรโชคดีที่ได้เจอพี่อัน… ตอนนี้ผมมีเวลาให้ครอบครัวแล้ว“

“ขอบคุณที่ทำให้ผมได้นอนหลับสบายครั้งแรกในรอบ 10 ปี“

“ลูกสาวผมบอกว่า ‘พ่อหายเครียดแล้วนะ‘ ขอบคุณจริงๆ“

นี่คือเหตุผลที่ทำงานนี้:

ไม่ใช่เพื่อเงิน ไม่ใช่เพื่อชื่อเสียง แต่เพื่อให้ทุกคนที่ทำธุรกิจ ได้มี “ชีวิต” กลับคืนมา เพราะเข้าใจดีว่า… การงมอยู่หน้าจอ ไม่มีเวลาให้คนที่เรารัก มันเจ็บปวดแค่ไหน แต่อันมีคนเดียวช่วยคนได้ไม่เยอะ แต่ถ้าทุกคนช่วยกันพวกเราก็จะเติบโต

ถ้าคุณกำลังเผชิญสิ่งเดียวกันนี้ อันเข้าใจ และพร้อมช่วย เพราะนี่ไม่ใช่แค่งาน… นี่คือภารกิจชีวิต